Je ontkomt er niet aan: communiceren. Zelfs als je je aan je
omgeving wilt onttrekken door stil in een hoekje te gaan zitten, je geeft toch
een signaal af.
Maar als je het dan toch moet doen, waarom zou je het dan
niet goed doen?
Een stap terug: wat wil je uitstralen? Wat wil je
communiceren? Authenticiteit is tegenwoordig het toverwoord.
Hoe word je authentiek? |
En dan heb je het alleen nog maar over authenticiteit op individueel niveau. Al lastig. Wat te denken van het zelfbeeld van een bedrijf? Je zult maar multinational zijn. Ga dan maar eens authentiek
zitten wezen.
Er zijn bedrijven, ook grote bedrijven, die een zelfbeeld
hebben dat prima aanvoelt. Vind ik dan. Ze weten waarvoor zij op aarde zijn, wat hun kracht
is, wat hun zwaktes zijn en waarom ze iets willen. Apple, Albert Heijn, Hema,
H&M, Bol.com, om er een paar te noemen. Door dit lekker zittende zelfbeeld
zijn ze in staat om hun communicatie zo in te richten dat zelfbeeld en
uitstraling in essentie overeenstemmen. Ze weten hoe ze het reclamebureau moet
briefen. Uiteraard worden dingen wel eens wat mooier voorgespiegeld dan ze
zijn. Maar als je weet dat je kracht ligt op het gebied van ‘operational
excellence’ (datgene wat je doet zo goed mogelijk doen), dan zorg je ervoor dat je niet primair wordt beoordeeld op
‘customer intimacy’ (dicht tegen je klant aan zitten) of ‘product leadership’(iets bieden wat een ander niet kan).
Dat laat je je klanten weten. Want die zijn niet gek.
Maar wat nou als een bedrijf een zelfbeeld heeft dat niet
‘natuurlijk’ aanvoelt? Een telefoon- of treinvervoersbedrijf dat hoog van de toren
blaast over z’n service, maar ondertussen zichzelf doorlopend in allerlei
consumentenprogramma’s moet verdedigen? Of een mobieltjesfabrikant die zichzelf
als innovatiepionier ziet, maar zodra er iets echt nieuws komt, pak’m beet een
smartphone, nog steeds in het bakkelieten tijdperk blijkt te bivakkeren? Zo gaat je
hele communicatiebudget op aan puinruimen, omdat je de publieke opinie af wil dwingen, wil forceren.
Dan zijn er 2 conclusies mogelijk:
1.
Of het bedrijf moet als de wiedeweerga zijn
zelfbeeld aanpassen, en de daarbij passende communicatie ergo uitstraling.
2.
Het bedrijf heeft zijn bestaansrecht reeds
verloren en mag blij zijn als het nog wordt overgenomen door een concurrent.
Het niet in acht nemen van conclusie 1 leidt, zodra de zakken met geld echt leeg zijn, onvermijdelijk
tot conclusie 2.
Ik gebruikte al even het woord ‘natuurlijk’. Want hoe werkt
dit in de natuur?
Simpel: niet. Er bestaat niet zoiets als een gazelle die
denkt dat ie een leeuw is en zich ook zo voordoet. Of een haai die doet alsof
ie een rots beklimt. Laat staan dat hij er zelf in gelooft dat ie dat kan en
daarom al zijn zwem- en jachttalenten maar laat voor wat ze zijn.
Voelt dit natuurlijk aan? |
Zijn we evolutionair iets te ver doorgeschoten? Nee, dat
denk ik niet. Maar we zijn wel een beetje vergeten waar we vandaan komen. En
wat we zijn. De ratio stelt ons in staat om allemaal prachtige dingen te
bedenken en geeft ons daarmee een onoverbrugbare voorsprong op alle andere
levende wezens. Maar zij stelt ons ook in staat om onszelf allerlei goede en
slechte eigenschappen toe te dichten, waarbij het gevoel, het natuurlijke
instinct, overruled wordt. En als je er eenmaal zelf in gelooft dat jij een
echte salestijger bent, dan heb je een ander zo overtuigd. Maar voor hoe lang?
Wil communicatie op de lange termijn werken dan zal eerst
het zelfbeeld moeten kloppen. Dat is een kritisch onderzoek waard, en het
gevoel, je instinct, je natuur zouden daarbij niet ondergeschikt moeten zijn aan de ratio. Dat
geldt ook voor bedrijven. Want echt, al overtuigt hij iedereen ervan dat hij
het kan: die haai gaat die rots niet beklimmen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten