Als
iemand mij vraagt wat ik onder het begrip 'human nature' versta, dan doemen als
Pavlov reactie onwillekeurig termen bij mij op als hebzucht, machtswellust, jaloezie, zelfvernietiging en egoïsme. Niks is
lekkerder dan jezelf verheffen door zelfbevlekking van je eigen soort.
Maar
is dat beeld terecht? Of worden deze eigenschappen vooral door mensen gebezigd die
hun materieel gunstig gezinde status in stand willen houden? Door
extravagant rijke mensen die 'territoriumdrift' en 'het recht van de sterkste'
als schaamlappen gebruiken voor het alsmaar ongegeneerd uitbreiden van hun
imperium? En als schaamlap voor de wijze waarop die uitbreiding plaatsvindt?
Toegegeven: vele diersoorten gebruiken ook geweld en andere trucs om een door
hun geclaimd stuk terrein te vrijwaren van bedreigende of concurrerende
creaturen. Maar zij doen dit uit overlevingsdrang en zullen zich nooit meer
toe-eigenen dan voor dat legitieme doel strikt noodzakelijk is.
Dieren
in de natuur worden ook nooit te dik. Dat verlaagt namelijk hun
overlevingskansen. Voor huisdieren gelden andere maatstaven. Die hebben het
verkrijgen van obesitas van hun baasjes geleerd. Letterlijk met de paplepel ingegoten. We delen onze welvaartsziekten
graag met andere soorten, alle goede bedoelingen ten spijt.
Toch kies ik ervoor om niet te geloven dat de eerdergenoemde destructieve eigenschappen
'human nature' zijn. Ik geloof namelijk dat de mens van nature een
fantasierijk, liefhebbend, scheppend wezen is. En dat die vervelende
eigenschappen weeffoutjes van de historie zijn, ontstaan door oneigenlijk
gebruik van de fraaiste eigenschap die alleen de mens van de evolutie, of zo u
wilt de Schepper, cadeau heeft gekregen: de ratio. Daar had wel een
gebruiksaanwijzing bij gemogen. Zo van: "maak gerust mooie dingen van natuurlijke hulpbronnen, maar houdt ze ook in stand voor het leven na u". Want blijkbaar is dat niet vanzelfsprekend.
Hoe krijg je die nare trekjes bij de mensen eruit?
Hoe krijg je die nare trekjes bij de mensen eruit?
Om de
scheppende eigenschappen bij de mens een kans te geven, hebben mensen een
prettige, inspirerende omgeving nodig. Een omgeving die lekker aanvoelt, die je wilt behouden. Ik denk dan niet aan geairconditionde steriele
spiegelglasmastodonten, maar een meer menselijke, natuurlijke omgeving. Zeg
maar een 'human nature'. Ik heb deze blog ook in het bos bedacht en op m'n
iPad uitgetikt. Was me in een geairconditionde steriele
spiegelglasmastodont echt niet gelukt.
Werkt u in 'human nature'? Wat mist u? Wat kunt u daaraan veranderen?
Werkt u in 'human nature'? Wat mist u? Wat kunt u daaraan veranderen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten